Podzieliliśmy się z nią resztką wody w upale gdzieś w środkowej Turcji i tak już szła z nami. Dzien po dniu. Ponad 2 tysiące km do Berlina. Bez smyczy. Mogła w każdej chwili zostawić dwójkę dziwnych dwunogów i pojsc w swoja stronę jak wiele psów które spotykaliśmy w drodze przez te lata. Tym bardziej że z jedzeniem było cały czas krucho a dzienna norma 30 km w upale czy w deszczu dotyczyła wszystkich. A jednak szła caly czas. Spała przy namiocie. Czasem się oddalała żeby zdobyć jedzenie. Zawsze wracała. Aż do Berlina. I tak została z nami.
Wierność która może jest po prostu jakimś instynktem. Ale dla nas to wygląda na coś więcej…

Pamiętajcie kochani, że możecie nam pomóc oddając nam swój 1% z podatku. (dopisek “Inspektorat Warszawa”) bardzo chcemy działać jeszcze aktywniej! Niestety bez waszej pomocy się to nie uda.